Блоги

Покрова і козацька слава Сьогодні свято Покрови, а в Україні ще -- День захисника України, день козацької слави. То хтось вельми добре придумав, щоб відзначати їх разом. Звивається свиток часу з тихим шелестом, і в такі дні, як сьогодні,

Сябры, выйшаў вельмі цікавы водгук на 4-ы нумар нашага альманаха “Справа”. Далучайцеся да абмеркавання. Каментары вельмі розныя, але спрэс паказальныя. Нехта піша: “Украінскі нацыяналізм па азначэнні вораг беларускага нацыяналізму”. Мы ж, у сваю чаргу, не хочам мерацца нацыяналізмамі, мы працягваем працаваць для таго, каб толькі ў міры і ўзаемаразуменні жылі беларусы і ўкраінцы. Мы верым у пабудову не этнічнай, але грамадзянскай нацыі, у якой знойдзецца месца ўсім народам Беларусі, усім поглядам і думкам. Нацыі, дзе дасягненні вымяраюцца не чысцінёю крыві, а карысцю – грамадскай і ўласнай. Разумеючы, што ўзаемапавага і шчыры дыялог немагчымыя без праўды, пакаяння, сумленнага прызнання фактаў, мы ўзялі на сябе смеласць распачаць серыю матэрыялаў – навуковых, гістарычных, ні ў якім разе не ідэалагічных! – пра балючае. Верым, што чым хутчэй грамадства прыйдзе да адкрытага абмеркавання гэтага болю, тым хутчэй яго перажывем і перамірымся.

Як у 1956 годзе загінуў апошні партызан УПА на тэрыторыі БеларусіАдразу скажу — характэрна загінуў. Але спачатку раскажу не пра апошняга. Перш распавяду пра «Арла».

#Жадан – гэта чыстая паэзія, забараніць якую немагчыма. *** Заводы ў дажджы, нібы у жалобе, Дождж над мастамі ляціць, мінае. Сама вырашай – ці прызнацца ў хваробе, Ці хай і надалей ніхто з іх ня знае. Сама потым вернешся, калі захочаш, Калі забудзеш пра забароны. Сядзіш і ўспаміны перакочваеш, Як коцяць па рэйках пустыя вагоны. Набраклае вільгаццю падваконне Нібы нечы схоў, назаўжды апусцелы, І дым вылятае з высокага коміна, Нібыта душа з памерлага цела. І доўга глядзіш, нібы на развітанне, На калідоры й варштатаў раць, Ты маеш адказы на ўсе пытанні, Якія ніхто не захоча задаць. Пераклад Алега Жлуткі http://druzi.by/?page_id=76

Сяргей Жадан правёў ноч у мінскай камеры па падазрэнні з боку Расіі ў датычнасці да тэрарызмуСяргей Жадан правёў ноч у мінскай камеры па падазрэнні з боку Расіі ў датычнасці да тэрарызму

#Жадан – гэта чыстая паэзія, забараніць якую немагчыма. *** Заводы ў дажджы, нібы у жалобе, Дождж над мастамі ляціць, мінае. Сама вырашай – ці прызнацца ў хваробе, Ці хай і надалей ніхто з іх ня знае. Сама потым вернешся, калі захочаш, Калі забудзеш пра забароны. Сядзіш і ўспаміны перакочваеш, Як коцяць па рэйках пустыя вагоны. Набраклае вільгаццю падваконне Нібы нечы схоў, назаўжды апусцелы, І дым вылятае з высокага коміна, Нібыта душа з памерлага цела. І доўга глядзіш, нібы на развітанне, На калідоры й варштатаў раць, Ты маеш адказы на ўсе пытанні, Якія ніхто не захоча задаць. Пераклад Алега Жлуткі http://druzi.by/?page_id=76

Сяргей Жадан правёў ноч у мінскай камеры па падазрэнні з боку Расіі ў датычнасці да тэрарызмуСяргей Жадан правёў ноч у мінскай камеры па падазрэнні з боку Расіі ў датычнасці да тэрарызму

Ми видали “Справу” №4, вже четвертий білорусько-український альманах. І як тут багато всього: і біль, і сміх, поезія і проза, Білорусь, і Україна, і Польща. Тут згадуємо українців, які змінили історію не тільки своєї країни, але й Білорусі. Даємо слово білорусам, які змінюють суспільство сьогодні. В альманасі три автори з Берестейщини, які пишуть на рідних говірках: Кам’янеччини, Кобринщини, Березовщини. Центральний твір “Справи” – роман “Сонька” Ігнация Карповича в перекладі на російську Наталки Бабіної. Це філігранна проза, в якій немає ні слівця зайвого. Це проза, над якою і смієшся вголос, і плачеш гірко. Книга визнана критиками найкращим романом початку XXI століття в Центральній Європі. Важко було вирішити з мовою перекладу. Чому російська – читайте всередині. У геніальному тексті нічого випадкового. Головна тема номера – біль. Сподіваємося, це читання допоможе нам всім почати розбиратися зі своїм болем і переробляти його для подальшого блага. І краще розуміти один одного. *** Мы выдалі “Справу” №4, ужо чацвёрты беларуска-ўкраінскі альманах. І як тут багата ўсяго: і боль, і смех, паэзія і проза, Беларусь, і Украіна, і Польшча! Тут успамінаем украінцаў, якія змянілі гісторыю не толькі сваёй краіны, а і Беларусі. Даем слова беларусам, якія змяняюць грамадства сёння. У альманаху тры аўтары з Брэстчыны, якія пішуць свае творы на родных гаворках: Камянеччыны, Кобрыншчыны, Бярозаўшчыны. Цэнтральны твор гэтай “Справы” – раман “Сонька” Ігнацыя Карповіча ў перакладзе на рускую Наталкі Бабінай. Гэта філігранная проза, у якой няма ні слоўца лішняга. Гэта проза, над якой і смяешся ўголас, і плачаш горка. Кніга прызнаная крытыкамі лепшым раманам пачатку ХХІ стагоддзя ў Цэнтральнай Еўропе. Цяжка было вырашыць з мовай перакладу. Чаму руская – чытайце ўнутры. У геніяльным тэксце нічога выпадковага. Галоўная тэма нумару – боль. Спадзяемся, што творы нумару дапамогуць нам усім пачаць разбірацца са сваім болем і перапрацоўваць яго для далейшага плёну. І лепш разумець адно аднаго.

Ми видали "Справу" №4, вже четвертий білорусько-український альманах. І як тут багато всього: і біль, і сміх, поезія і проза, Білорусь, і Україна, і Польща. Тут згадуємо українців, які змінили історію не тільки своєї країни, але й Білорусі. Даємо сло

Сьогодні свято Покрови

Блоги

Коментують

Найбільш коментують

Теги

Блоги